در حالیکه کنفرانس بین المللی کابل با اشتراک مساعدت کننده گان بین المللی در افغانستان خاتمه می یافت، نشانه های هم از بهبودی روابط بین حکومات افغانستان و پاکستان بمشاهده میرسید.
ولی قرار گزارش گری تامس، تحلیل گر ارشد صدای امریکا، باید منتظر شد و دید که تا چی زمانی این بهبودی روابط دوام خواهد یافت.
سالهاست که افغانستان و پاکستان همسایگانی خوبی با هم نبوده اند. حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان بار ها اداره استخبارات پاکستان را متهم به پناه دادن و کمک به تندروان افراطی نموده است که از آنطرف سرحدات برای حمله به افغانستان داخل آنشکور میگردند. و پاکستان این اتهامات را رد میکند.
ولی بنظر میرسد روابط امسال بهتر شده است. روسای جمهور افغانستان و پاکستان در ماه مارچ در اسلام آباد با هم دیدار نموده و مصالحه را بنمایش گذشاتند. بعد در ۱۸ جولایی دو کشور قراردادی از توافقات تجارتی را به تشویق و حمایت ایالات متحده به امضا گذاشتند که از دهه ۱۹۶۰ همچو توافق نامۀ دو طرفه بذات خود بی نظیر بود. یک مقام ایالات متحده این قرار داد را یک معامله بزرگ خواند.
دلیل این گرمی روابط چی است؟
تریسیتا سخفر، سابق معین وزارت خارجه امریکا در امور جنوب آسیا، در مورد میگوید حامد کرزی، به تقویم نگاه کرد و متوجه شد سال ۲۰۱۱ شد، یعنی تاریخی که رئیس جمهور اوباما برای آغاز خروج عساکر امریکایی از افغانستان تعین نموده است، البته در صورتیکه اوضاع اجازه دهد.
"فکر میکنم روی دلایل مختلف، آقای کرزی به این نتیجه رسیده است که به منفعت وی است تا از نزدیک و بیشتر با پاکستان کار کند، و به عقیده من، تاریخ تعین شده ۲۰۱۱ روی این تصمیم شدیداً تاثیر گذار بوده است. هرچند که دوره های نزدیکی افغانستان و پاکستان همواره با رفتار افغانی افغانها از هم گسیخته است و آنان از اینکه مورد استفاده ها پاکستانی ها قرار گرفته اند خسته شده و علیه برادران پاکستانی خود اقدام نموده اند."
داشتن نفوذ در افغانستان همواره محور اصلی اصول ومشی ستراتیژیک پاکستان بوده است. و بر پایه این تفکر، اسلام آباد همیشه خواسته است جای پای خود را در افغانستان برای مقابله با اعمال نفوذ هند در آنشکور حفظ نماید.
و تحلیل گران میگویند هند نفوذ دیپلوماتیک و اقتصادی خود را با وجود نگرانی پاکستان، در افغانستان افزایش داده است.
پروفیسور کرستین فییر( Fair)، استاد پوهنتون جورج تاون که در یک سفر طولانی در پاکستان میباشد میگوید هند هم متوجه تقویم بوده و با درک کامل از اینکه زمان کوتاه است، سعی میکند نفوذ خود را در افغانستان توسعه دهد، و هند میداند که پاکستان متوجه است. استاد فییرمیگوید:
"موضوع عمده اینست که هند چگونه نقش خود را بازی خواهد نمود. در حال حاضر، در زیر چتر امنیتی امریکا، آنان آزادانه کار میکنند، و در هند روی اینکه بعد از خروج امریکایی ها از افغانستان چگونه باید عمل نمایند، مباحثات بزرگی جریان دارد، زیرا آنان یعنی هندی ها، قادر نخواهند بود آنچه را حال تحت پوشش امنیتی امریکا در افغانستان انجام میدهند، بعد از آن انجام دهند."
ایالات متحده از نزدیکی روابط بین افغانستان و پاکستان خرسند میباشد، و آنرا سهل شدن زندگی دیپلوماتیک و نظامی برای امریکا میخواند. واشنگتن باید توازن را حفظ نماید، و در حالیکه سعی میکند در عین زمانیکه در افغانستان با شورشیان میجنگد، از یک حکومت لرزان و فاسد در کابل حمایت نموده و در عین حال حکومت پاکستان را ترغیب نماید تا علیه تندروانیکه از داخل خاک آنکشور عملیات میکنند، داخل اقدام گردد و پاکستان در بسا اوقات میلی به اینکار ندارد.
ولی به گفته تحلیل گران کسانی هم در افغانستان هستند که در مورد روابط حسنه بین کابل و اسلام آباد راضی نمی باشند. فرانسیس ڤاندرل، نماینده سابق اتحادیه اروپا در افغانستان میگوید اقلیت های قومی در افغانستان نگران اند که گرمی روابط با پاکستان منجر به تقویت حامد کرزی و اقوام پشتون میگردد. وی اضافه میکند که حتی بعضی از پشتون ها هم در این مورد خرسند نمی باشند.
"بنظر من، آنانیکه پشتون نیستند و تعدادی بسیاری از پشتون ها، در اینمورد فوق العاده ناراحت میباشند. آنان نمی خواهند شاهد معاملۀ باشند که نفوذ آنان را کاهش دهد، یعنی نفوذ غیر پشتون ها را در داخل حکومت کاهش دهد. و به عقیده من، بسیاری از پشتون ها هم علیه پاکستان میباشند. و بیبینیم که این دوستی تا چی زمانی دوام میکند."
تحلیل گران هشدار میدهند که با در نظر داشت تاریخ روابه بحرانی بین افغانستان و پاکستان، روابط دوستانه شاید با تکرار حوادثی چون حوادث سال ۲۰۰۸ از هم پاشیده گردد. در سال ۲۰۰۸، سفارت هند در کابل، دو بار هدف حملات انتحاری قرار گرفت.
طالبان در اینموارد ادعای مسئولیت نمودند ولی حکومت افغانستان با اشاره به اینکه این کار یک حکومت خارجی بوده است، پاکستان را مقصر دانستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر