سیه روز
کیم من عاشق سرگشته یی آواره ازکویش*اسیری نا امیدی بسمیل پیکان ابرویش*ندیدم اشک و آه حسرت ورنج ندامتها*سیه روزی پریشان خاطری آشفته چون مویش*بیاد ترک چشمش ترک عیش خانمان کردم*چومجنون رهسپاردشت غم دنبال آهویش*چمال بیزوالش آیت صدق و صفا باشد*جهان بیند جمال خویش در آهینه رویش*غمینم.خسته ام.سرگشته ام.درمحنت ورنجم*نمی بینم پریشان ترزخود در جعد گیسویش*کلام آتشینت( )زان شعله میبارد*که طبعت آشنای میکند باشعله خویش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر